آقای شبکه

مک آدرس چیست؟

Media access control (کنترل دسترسی رسانه) به قطعه سخت افزاری اطلاق می شود که نحوه انتقال داده ها به شبکه را کنترل می کند. آدرس MAC آدرس فیزیکی است که به طور منحصر به فرد هر دستگاه را در یک شبکه مشخص شناسایی می کند. در مدل مرجع OSI برای شبکه، MAC یک دستگاه لایه 2 یا لایه پیوند داده است و آدرس MAC یک آدرس لایه 2 است. در عصر کنونی اینترنت، اکثر دستگاه ها به صورت فیزیکی با کابل اترنت یا به صورت بی سیم با Wi-Fi متصل می شوند. هر دو روش از آدرس های MAC برای شناسایی یک دستگاه در شبکه استفاده می کنند.

یک MAC Address از 12 رقم هگزا دسیمال تشکیل شده است که معمولاً به شش جفت که با خط فاصله از هم جدا می شوند، گروه بندی می شوند. آدرس های MAC از 00-00-00-00-00-00 تا FF-FF-FF-FF-FF-FF در دسترس هستند. نیمه اول شماره معمولاً به عنوان شناسه سازنده (OUI یا Organisationally Unique Identifier) استفاده می شود، در حالی که نیمه دوم به عنوان شناسه دستگاه است و مختص NIC هستند و توسط سازنده برای هر کارت NIC استفاده می شود. امروزه تقریباً در تمام دستگاه‌های شبکه سازمانی، اعم از Wi-Fi یا Etheet، این عدد در طول فرآیند تولید در دستگاه کدگذاری می‌شود. این پیشوندهای MAC توسط کمیته مرجع ثبت IEEE به هر سازمان یا فروشنده اختصاص داده می شود.

چند نمونه از OUI فروشندگان شناخته شده عبارتند از:

CC:46:D6 – Cisco

3C:5A:B4 – Google, Inc.

3C:D9:2B – Hewlett Packard

00:9A:CD – HUAWEI TECHNOLOGIES CO.,LTD

فروشندگان یا سازندگان می توانند از هر ترتیبی برای ارقام خاص NIC استفاده کنند، اما پیشوند باید همان باشد که توسط IEEE ارائه شده است.

هر آدرس MAC برای کارت شبکه نصب شده روی یک دستگاه منحصر به فرد است، اما تعداد بیت های شناسایی دستگاه محدود است، به این معنی که سازندگان از آنها مجددا استفاده می کنند. هر سازنده حدود 1.68 میلیون آدرس در دسترس دارد، بنابراین وقتی دستگاهی را با یک آدرس MAC که به FF-FF-FF ختم می شود رایت می کند، دوباره از 00-00-00 شروع می شود. این رویکرد فرض می‌کند که بعید است دو دستگاه با آدرس یکسان در یک بخش شبکه محلی قرار گیرند.

هیچ دو دستگاهی در یک شبکه محلی نباید آدرس MAC یکسانی داشته باشند. اگر این اتفاق بیفتد، هر دو دستگاه مشکلات ارتباطی خواهند داشت زیرا شبکه محلی در مورد اینکه کدام دستگاه باید بسته را دریافت کند سردرگم می شود. هنگامی که یک سوئیچ برای یافتن گیرنده مورد نظر، بسته ای را به همه پورت ها برودکست می کند، هر دستگاهی که اول پاسخ دهد، جریان بسته ارسالی به آن را دریافت می کند. اگر دستگاه ریستارت شود، از بین برود یا خاموش شود، گره دیگری ممکن است بسته ها را دریافت کند.

برای برقراری ارتباط بین دو دستگاه در شبکه، به دو آدرس نیاز داریم: آدرس IP و آدرس MAC. این دو، به NIC (کارت رابط شبکه) هر دستگاهی که می تواند به اینترنت متصل شود اختصاص داده می شود. از پروتکل ARP نیز برای ارتباط یک آدرس منطقی با یک آدرس فیزیکی یا MAC استفاده می شود.

NIC چیست؟

یک NIC در شبکه یک اتصال کامل و تمام وقت رایانه‌ای به یک شبکه را توسط پیاده‌سازی لایه فیزیکی برای برقراری ارتباط با لایه استاندارد پیوند داده مانند Etheet یا Wi-Fi را ارائه می‌دهد. هر کارت یک دستگاه را نشان می‌دهد و می‌تواند جریان داده را در شبکه آماده، انتقال و کنترل کند. NIC از مدل OSI برای ارسال سیگنال در لایه فیزیکی، انتقال بسته‌های داده در لایه شبکه و به عنوان رابط در لایه TCP/IP استفاده می‌شود.

کارت شبکه به عنوان واسطه بین کامپیوتر و شبکه داده عمل می‌کند. به عنوان مثال زمانی که کاربر یک صفحه وب را درخواست می‌کند، کامپیوتر درخواست را به کارت شبکه انتقال می‌دهد که آن را به تکانه‌های الکترونیکی تبدیل می‌کند. این تکانه‌ها توسط یک وب سرور در اینترنت دریافت می‌شوند و با ارسال صفحه وب به عنوان سیگنال‌های برقی به کارت شبکه به عنوان پاسخ می‌فرستند. کارت شبکه این سیگنال‌ها را دریافت می‌کند و آنها را به داده‌های قابل نمایش در کامپیوتر ترجمه می‌کند.

چرا باید آدرس MAC در شبکه LAN منحصر به فرد باشد؟

اگر یک شبکه LAN دو یا چند دستگاه با آدرس MAC یکسان دارد، آن شبکه کار نخواهد کرد. فرض کنید سه دستگاه A، B و C از طریق یک سوئیچ شبکه به یک شبکه متصل شده اند. مک آدرس این دستگاه ها به ترتیب 11000ABB28FC، 00000ABB28FC و 00000ABB28FC می باشد. NIC دستگاه های B و C آدرس MAC یکسانی دارند. اگر دستگاه A یک قاب داده را به آدرس 00000ABB28FC بفرستد، سوئیچ نمی تواند این فریم را به مقصد برساند، زیرا دو گیرنده از این قاب داده دارد.

ما می توانیم این مثال را با تصویر زیر درک کنیم:

هر دستگاه چند MAC ADDRESS دارد؟

هر دستگاه‌ می تواند بیش از یک مک آدرس داشته باشد. برای نمونه یک لپ تاپ را در نظر بگیرید. در صورتی که این لپتاپ دارای پورت اترنت و wifi باشد، برای هر یک از این دو اتصال مک آدرس‌های متفاوتی وجود دارد. بلوتوث نیز با مک آدرس خاص خودش کار می‌کند.

تفاوت آدرس MAC و آدرس IP در چیست؟

یک آدرس MAC و یک آدرس IP هر کدام دستگاه های شبکه را شناسایی می کنند، اما این کار را در سطوح مختلف انجام می دهند. تفاوت های بین این دو را بررسی می کنیم و می آموزیم که چرا هر دو ضروری هستند.

هر کامپیوتر یا دستگاهی در اینترنت دارای دو نوع آدرس است: آدرس فیزیکی و آدرس اینترنتی.

ـ آدرس فیزیکی: که به آن کنترل دسترسی رسانه یا آدرس MAC نیز می گویند. دستگاه را به دستگاه های دیگر در همان شبکه محلی شناسایی می کند.

ـ آدرس اینترنتی یا آدرس IP: دستگاه را در سطح جهانی شناسایی می کند. یک بسته شبکه برای رسیدن به مقصد به هر دو آدرس نیاز دارد.

برخی از تفاوت های اصلی بین مک آدرس و آدرس IP عبارتند از:

آدرس MAC                                                        آدرس IP

شناسایی محلی                                            شناسایی جهانی

 لایه 2                                                            لایه 3

آدرس فیزیکی                                                  آدرس منطقی

تعداد بیت ها و تخصیص آدرس و قالب بندی آدرس نیز در این دو متفاوت است.

یک آدرس MAC مسئول شناسایی محلی و یک آدرس IP برای شناسایی جهانی است. این تفاوت اصلی بین آدرس MAC و آدرس IP است و بر تفاوت آنها در تعداد بیت ها، تخصیص آدرس و تعامل تأثیر می گذارد. آدرس MAC فقط در شبکه محلی که یک دستگاه به آن متصل است مهم است و پس از خروج بسته‌ها از آن شبکه استفاده نمی‌شود یا در جریان داده حفظ نمی‌شود.

به عنوان مثال یک مرورگر وب را در نظر بگیرید،این مرورگر داده ها را با استفاده از آدرس IP مقصد به مقصدی در اینترنت هدایت می کند. آن آدرس در بسته های داده ای که پشته نرم افزار شبکه ارسال می کند، درج می شود. افراد به ندرت مستقیماً از شماره آدرس استفاده می کنند، در عوض از نام های DNS استفاده می کنند که برنامه به شماره منطبق ترجمه می کند.

روترهای اینترنت بسته ها را از شبکه مبدأ به شبکه مقصد و سپس به شبکه محلی که دستگاه مقصد به آن متصل است منتقل می کند. آن شبکه محلی آدرس IP را به یک آدرس MAC ترجمه می کند، آدرس MAC را به جریان داده اضافه می کند و داده ها را به دستگاه مناسب ارسال می کند.

تفاوت دیگر بین مک آدرس و آدرس IP نحوه تخصیص آدرس ها است. یک آدرس IP از طریق تنظیمات نرم افزاری به یک دستگاه شبکه متصل می شود و مدیران شبکه می توانند آن را در هر زمانی تغییر دهند.

 سوئیچ های شبکه محلی جداول Address Resolution Protocol (ARP) را نگهداری می کنند که آدرس های IP را به آدرس های MAC نگاشت می کند. هنگامی که روتر بسته ای را با مقصد مشخص شده توسط یک آدرس IP به سوییچ می فرستد، از جدول ARP استفاده می کند تا بداند هنگام ارسال داده ها به دستگاه به عنوان فریم های اترنت، کدام آدرس MAC را به بسته متصل کند.

نحوه پیدا کردن آدرس MAC یک دستگاه در ویندوز:

ما به راحتی می توانیم آدرس دستگاه خود را پیدا کرده یا بررسی کنیم. هر دستگاه متصل به شبکه حاوی یک آدرس MAC منحصر به فرد است، اما اگر سیستم شما دارای چندین آداپتور شبکه مانند یک آداپتور اترنت یا آداپتور بی سیم است، هر آداپتور یا NIC آدرس MAC یا آدرس فیزیکی خود را دارد.

مراحل زیر را دنبال کنید تا آدرس های MAC یک دستگاه را پیدا کنید.

1ـ روی Window Start کلیک کنید یا کلید Windows را فشار دهید.

2ـ در کادر جستجوی داده شده، cmd را تایپ کنید تا خط فرمان باز شود.

3ـ کلید Enter را فشار دهید، پنجره خط فرمان مانند تصویر زیر نمایش داده می شود:

4ـ دستور ipconfig/all را تایپ کرده و enter را فشار دهید.

5ـ اطلاعات مختلف را نشان می دهد، به پایین اسکرول کرده و physical address را بیابید. هر آدرس فیزیکی آدرس MAC دستگاه شما است.

همانطور که در تصویر بالا می بینیم، دو آدرس فیزیکی با مقادیر مختلف نشان داده شده است، یکی برای آداپتور اترنت و دیگری برای آداپتور شبکه VMware.

روترهای بی سیم و فیلتر MAC:

در شبکه های بی سیم ، فرایندی به نام فیلتر MAC یک اقدام امنیتی برای جلوگیری از دسترسی ناخواسته شبکه توسط هکرها و مزاحمان است. در فیلتر آدرس MAC، روتر طوری تنظیم شده است که ترافیک را فقط از آدرس های خاص MAC بپذیرد. به این ترتیب رایانه هایی که آدرس های MAC آنها تأیید شده باشد ، قادر به برقراری ارتباط از طریق شبکه خواهند بود حتی اگر از طریق DHCP به آنها IP جدید داده شود.

در همین حال، هکری که یک آدرس IP شبکه را ربوده است مسدود می شود زیرا آدرس MAC آنها در لیست تأیید شده قرار نخواهد گرفت و فیلتر خواهد شد.

منبع : مک آدرس چيست و چه کاربردي دارد

همانطور که می دانید کمپانی سیسکو همواره در حوزه تولید تجهیزات شبکه پیشرو بوده و امروزه محصولات این شرکت در دیتاسنترهای کل دنیا سهم زیادی دارند. تغییراتی هست که شرکت سیسکو در روش فعال‌سازی لایسنس محصولات موجود و جدید خود اجبار کرده است و ما قرار است در این مقاله در رابطه با یکی از این لایسنس ها صحبت کنیم.

لایسنس PAK سیسکو چیست؟

سیسکو سال‌ها جهت فعال‌سازی لایسنس سیستم عامل­‌ها، نرم افزارها و حتی قابلیت‌هایی که روی سخت‌افزارهای شبکه‌ای خود داشت از کلید فعال‌سازی محصول یا Product Activation Keys یا همان PAKها استفاده می­ کرد. این فرآیند به طور کلی دست و پا گیر بود و باعث انجام مراحل بیشتری در طی فرآیند تامین و نصب برای مشتریان می‌شد.

در روش PAK، که از این به بعد در این مقاله به روش کلاسیک لایسنس سیسکو نیز از آن نام خواهیم برد، یک فایل PDF یا یک برگه کاغذی حاوی یک Key که شامل حروف و اعداد بود همانند تصویر زیر، به مشتریان تحویل می­‌گردید و جهت فعال‌سازی فرد تحویل گیرنده PAK می بایست با اطلاعات کاربری خود در سایت سیسکو، بخش فعال‌سازی لایسنس وارد می­‌شد و پس از وارد کردن کلید و شماره سریال تجهیز و نرم‌افزار، فایل لایسنس را دریافت و بر روی تجهیز یا نرم‌افزار فعال می­‌کرد.

در این روش در صورتی که فرد فعال‌کننده لایسنس از آن سازمان می رفت، مشکلات زیادی برای سازمان پیش می‌آمد. سیسکو جهت جلوگیری از این مشکلات، فرآیند­های امنیتی بیشتر مانند شماره PIN را در لایسنس PAK اضافه کرد، اما یک رویکرد جامع‌تر مورد نیاز بود.

معایب لایسنس PAK سیسکو:

ـ لایسنس به یک سازمان مشخص اختصاص پیدا نمی­‌کرد و مبتنی بر تجهیز بود.

ـ لایسنس‌ها قابل انتقال نبودند و اگر یک سازمان تصمیم به فروش تجهیزات قدیمی خود می‌­گرفت، امکان انتقال وجود نداشت.

ـ در سازمان‌های بزرگ معمولا اطلاعات مربوط به PAK برای یک شخص ارسال می‌­شد در حالی که تجهیزات توسط نفر دیگری نصب و راه‌اندازی می‌گردید.

ـ مشخص نبود که کدام اکانت سیسکو برای فعال‌سازی کدام لایسنس استفاده شده است و واقعا چه مقدار از لایسنس‌های تهیه شده فعلی در حال استفاده است.

ـ اگر فرد فعال‌کننده لایسنس از آن سازمان می رفت، مشکلات زیادی برای سازمان پیش می‌آمد.

سیسکو جهت جلوگیری از این مشکلات، فرآیند­های امنیتی بیشتر مانند شماره PIN را در لایسنس PAK اضافه کرد، اما یک رویکرد جامع‌تر مورد نیاز بود.

اسمارت لایسنس سیسکو چیست؟

در سال 2018 سیسکو فرآیند تامین و تدارکات لایسنس خود را با معرفی مدل اسمارت لایسنس سیسکو (Cisco Smart Licensing) بروز رسانی کرد، اما به تازگی با معرفی سری جدید IOS-XE با نام Fuji-16.9 خاصیت Smart License دوباره بر سر زبان‌ها افتاد. و دلیل آن اجباری بودن استفاده از این ویژگی در این سری و سری‌های آتی سیستم عامل‌های XE شرکت سیسکو می‌باشد.

در واقع این ابزار را می‌توان مانند یک سیستم مدیریت کننده لایسنس در IOS-XE دانست که وظیفه آن مدیریت لایسنس‌ها و اعطای سطح دسترسی ویژگی‌های همراه آن لایسنس به دستگاه مورد نظر است. این ویژگی هر لایسنسی را قبل از اعمال شدن در دستگاه پالایش کرده و صحت و سقم آن را با سیسکو چک می‌کند. فقط در صورت سلامت بودن آن از هر نظر، لایسنس را بر روی دستگاه اعمال خواهد کرد.

پس می توان گفت، اسمارت لایسنس سیسکو باعث ساده‌تر شدن فرآیندهای سفارش‌گذاری، استقرار و مدیریت لایسنس‌ها می‌شود. این لایسنس یک مدل منعطف فعال‌سازی لایسنس‌های سیسکو است که فعال‌سازی و مدیریت لایسنس‌ها را در سازمان شما ساده‌تر و ساختارمند‌تر می‌کند.

سه قسمت اصلی اسمارت لایسنس سیسکو (Cisco Smart Licensing) شامل:

ـ اسمارت اکانت سیسکو (Cisco Smart Account)

ـ لایسنس اسمارت سیسکو (Cisco Smart License)

ـ سیستم مدیریت نرم‌افزارهای اسمارت سیسکو (Cisco Smart Software Manager – CSSM)

انواع سیسکو اسمارت لایسنس:

تمامی تجهیزات سیسکو به لایسنس احتیاج دارند و این لایسنس ها در دو نوع ارائه می شوند:

ـ لایسنس اسمارت  آنلاین : این لایسنس ها بعد از مدت مشخصی منقضی میشوند مانند: یک ساله ، سه ساله ، پنج ساله و هفت ساله.

ـ لایسنس اسمارت آفلاین: این لایسنس ها بصورت یک کد برروی دستگاه اعمال شده و نیازی به ارتباط دوره ای با سرورهای سیسکو ندارند.

• لایسنس اسمارت PLR: بوسیله این لایسنس تمامی قابلیت های موجود و بصورت فول و دائمی روی دستگاه فعال می شود. این روش فعلا برای کلیه محصولات وجود ندارد و تعدادی از آنها از قبیل سیسکو ISE، سیسکو FMC، سوئیچ های سیسکو سری 9300، سوئیچ های نکسوس سری 9000 سیسکو و برخی محصولات دیگر از این روش پشتیبانی می کنند.
• لایسنس اسمارت SLR: این مدل از که به آنها node-locked license گفته می شود، قابلیت های مشخص موجود برروی دستگاه را فعال می کند.

اسمارت اکانت سیسکو چیست؟

اسمارت اکانت سیسکو جهت سازماندهی دارایی های نرم افزاری شما و به صورت متمرکز مورد استفاده قرار میگیرد و یک راهکار ساده جهت استفاده متمرکز و سازمان یافته جهت مدیریت لایسنسهای سیسکو ارائه می دهد و به مانند یک انبار هوشمند مرکزی جهت دارایی های نرم افزاری می باشد. این اکانت مزایای دیگری از قبیل پر کردن شکاف اطلاعاتی میان واحد تامین و عملیات، استخر (Pool) اتوماتیک و منعطف لایسنس و در دسترس بودن کلیه اطلاعات در یک نمای متمرکز دارد. این اسمارت اکانت ها به دو دسته تقسیم می شوند:

ـ Customer Smart Account:

این اکانت مستقیما توسط مشتری مدیریت می‌گردد و لایسنس‌های مشتری در این اکانت ذخیره می‌شود. این نوع از اکانت در حال حاضر به شرکت های داخل ایران ارائه نمی شود.

ـ Partner Holding Account:

اکانتی است که توزیع‌کنندگان سیسکو می‌توانند لایسنس مشتریان را در آن نگهداری و مدیریت کنند. در شرایط کنونی کشور که بنا به برخی محدودیت سیسکو از ارائه اکانت مشتری بصورت مستقیم خودداری می کند.

پلتفرم مدیریت اسمارت لایسنس CSSM چیست؟

بوسیله این وب سایت مدیران شبکه می توانید تمامی لایسنس های خود را مدیریت کرده و اقداماتی از قبیل ساختن و مدیریت اکانت های مجازی (ترکیب های متفاوت لایسنس ها و محصولات )، انتقال لایسنس ها بین اکانت های مجازی، انتقال، پاک کردن و نمایش محصولات، تهیه گزارش از اکانت های مجازی و مدیریت ایمیل های اطلاع رسانی را براحتی در یک پورتال انجام دهید.

پس جهت مدیریت اسمارت لایسنس‌ها از ابزار Cisco Smart Software Manager – CSSM (به صورت ابری یا On-Prem) استفاده می‌شود و پیش نیاز استفاده از ابزار CSSM داشتن یک اسمارت اکانت سیسکو است.

چهار روش استفاده از Smart Licensing:

1ـ Direct cloud access:

در این روش دستگاه مورد نظر به طور مستقیم به اینترنت را دسترسی دارد و با کلود سیسکو ارتباط برقرار کرده و اطلاعات لایسنس را رد و بدل می کند. این روش نیازمند دسترسی تمامی دستگاه ها از طریق اینترنت دارد که در مواردی از لحاظ امنیتی توصیه نمی شود.

2ـ Proxy through:

در این روش که نسبت به روش بالا امن تر است، ارتباط دستگاه ها با لاینس سرویس سیسکو از طریق یک سرور HTTPs proxy برقرار می شود. این سرور پراکسی می‌تواند Smart Call Home Transport Gateway و یا سروری مثل Apache باشد.

3ـ Cisco Satellite:

شرکت سیسکو نرم‌افزاری رایگان تحت عنوان Cisco Satellite تولید نموده که مبنای آن مدیریت هرچه بهتر پروسه Smart Licensing است. در این صورت دستگاه مورد نظر برای انجام پروسه Smart Licensing با این نرم‌افزار ارتباط برقرار کرده و این نرم‌افزار به طور واسط اطلاعات بین دستگاه و کلود سیسکو را رد و بدل می‌نماید.

4ـ Offline:

همانطور که از اسم این روش پیداست، به صورت آفلاین و بدون نیاز به برقراری ارتباط دستگاه با کلود سیسکو انجام می‌شود. اما برای دسترسی به این روش نیازمند فعال سازی ویژگی SLR یا Specific License Reservation بر روی Smart Account خود هستید.

روش آن ایمیل و درخواست مستقیم از پشتیبانی شرکت سیسکو است که در این پروسه بایستی اولا شما توسط شرکت سیسکو احراز هویت شده و دوما دلیل کافی برای استفاده نکردن از سه روش پیشین در خصوص پیاده‌سازی Smart Licensing داشته باشید که باز هم عملا این روش برای کاربران ایرانی به دلیل وجود احراز هویت توسط شرکت سیسکو غیرقابل استفاده می‌باشد.

نحوه دریافت اسمارت اکانت سیسکو:

برای ساختن اسمارت اکانت سیسکو باید با اکانت شخصی که با ایمیل سازمانی ایجاد شده است وارد سایت سیسکو و مسیر https://id.cisco.com/signin/register شوید و در پایین صفحه گزینه New account را انتخاب کنید.

با توجه به اینکه اسمارت اکانت مربوط به سازمان است، سیسکو در این مورد ممکن است با سازمان یا شرکت ارتباط برقرار کند و اطلاعات بیشتری جهت اطمینان از وجود شرکت یا سازمان درخواست کند. بنابراین ممکن است این فرآیند زمانبر شود. بعد از ایجاد موفقیت آمیز یک اسمارت اکانت سیسکو، شما می توانید به مدیریت و سازماندهی آن اسمارت اکانت بپردازید.

در صورتی که اسمارت اکانت سیسکو سازمان قبلا ایجاد شده باشد، شما پیغام خطا دریافت می­‌کنید. در این حالت شما باید درخواست دسترسی به اسمارت اکانت موجود را از طریق گزینه Request Access to an Existing Smart Account بدهید.

نکته: لازم به ذکر است طی مراحل فوق می بایستی از IP غیر از ایران استفاده کنید؛ چرا که در صورت شناسایی سایت سیسکو به عنوان IP ایرانی دسترسی شما مسدود خواهد شد.

نحوه فعال کردن اسمارت لایسنس ها:

هنگام رجیستر شدن موفق، دستگاه یک تاییدیه دریافت می کند که برروی آن ذخیره و در ارتباطات بعدی با سیسکو استفاده میشود. بصورت دوره هر 30 روز فرآیند Smart Licensing اتفاق افتاده و این گواهی تمدید می گردد. اگر محصول یا پلتفرمی که از اسمارت لایسنس سیسکو استفاده می‌کند در بازه زمانی 30 روزه نتواند با Smart Software Manager شرکت سیسکو  ارتباط برقرار کند، اعلام خطری جهت آگاه‌سازی ارسال خواهد شد.

پس از 90 روز در صورت عدم برقراری ارتباط، لایسنس متصل شده به آن پلتفرم یا تجهیز آزاد خواهد شد اما همچنان محصول یا پلتفرم به عملکرد طبیعی خود ادامه می‌دهد. در این زمان محصول یا پلتفرم در وضعیت Authorization Expired قرار دارد. این وضعیت می‌تواند تا زمان باطل شدن گواهی دیجیتال محصول یا پلتفرم ادامه پیدا  کند، که در حدود یک سال خواهد بود. پس از این بازه زمانی محصول به حالت Evaluation بازگشته و محدودیت‌های لایسنس‌های Evaluation به آن اعمال خواهد شد.

برای فعالسازی اسمارت لایسنس بر روی روتر و سوئیچ سیسکو می توان از طریق محیط CLI و یا برای تجهیزاتی مانند سیسکو Stealthwatch، نرم افزار امنیتی سیسکو ISE، سیسکو FDM، سرویس مدیریت جامع فایروال سیسکو FMC و سرویس مدیریت جامع تماس ها و ارتباطات سیسکو CUCM می توان از رابط کاربری و گرافیکی آنها استفاده کرد.

مراحل زیر برای فعالسازی هر دستگاه باید به ترتیب انجام شوند:

• مر حله اول: فعالسازی اسمارت لایسنس محصول
• مرحله دوم: اخذ Registration Token ID از پرتال مدیریت اسمارت لایسنس CSSM یا سرور ستلایت CSSM On-Premise
• مرحله سوم: اعمال Registration Token ID بر روی محصول از طریق CLI یا GUI
• مرحله چهارم: محصول از لایسنس اسمارت مدنظر استفاده و گزارش استفاده خود را به
• اسمارت اکانت سیسکو CSSM انتقال میدهد و وضعیت اسمارت لایسنس محصول در حالت
• In-Compliance یا Out-of-Compliance قرار میگیرد.

وضعیت های اسمارت لایسنس محصولات هنگام فعالسازی:

وضعیت هر محصول پس از رجیستر شدن در اسمارت اکانت و اخذ لایسنس اسمارت به یکی از حالت های ذیل تغییر می کند:

• Enabled: فعال است
• Waiting: نمایانگر برقراری ارتباط دستگاه و سیسکو و رجیستر شدن موفق می باشد.
• Authorized: نمایانگر برقراری ارتباط دستگاه و سیسکو و اعمال درخواست برای دریافت لایسنس می باشد.
• Out-Of-Compliance: به معنی نیاز به خرید یک یا چند لایسنس می باشد.
• Eval-Period: به معنی استفاده از لایسنس آزمایشی می باشد و درصورت خریداری نکردن لایسنس منقضی می گردد.
• Grace Period: بیانگر قطع ارتباط با Cisco License Manager ئیباشد.
• Disabled: غیرفعال
• Invalid: بیانگر مغایرت entitlement tag با دیتابیس سیسکو می باشد.

منبع : اسمارت لايسنس سيسکو (Cisco Smart Licensing) چيست

در این مقاله می خواهیم در رابطه با دو سوئیچ شبکه میکروتیک یعنی سری CRS و CSS صحبت کنیم. اگر با محصولات میکروتیک آشنایی دارید حتما نام سوئیچ های CSS و CRS را شنیده اید اما دقیقا نمی دانید علت تفاوت نام آن ها در چیست؟ پس با ما همراه باشید تا در رابطه با تفاوت سوئیچ میکروتیک CRS و CSS بیشتر بدانیم. شرکت میکروتیک ابتدا سوئیچ های CRS را تولید و پس از آن CSS را روانه بازار کرد.

تاریخچه سوئیچ های میکروتیک:

شاید در گذشته بیشتر اسم کمپانی میکروتیک را در رابطه با محصولاتی نظیر روتر و تجهیزات وایرلس بیشتر می شنیدید. اما این روزها این کمپانی با تولید سوئیچ های شبکه متنوعی نیز در بازار رقابت این تجهیزات شبکه قرار گرفته است.

اولین محصولی که توسط این شرکت تولید شد، RB250GS بود. بعدها این شرکت سوئیچ هایی با ظرفیت های بالاتر و تعداد پورت بیشتری را تولید کردند. یکی از این مدل سوئیچ ها سری CRS یا Cloud Router Switch و دیگری CSS یا Cloud Smart Switch می باشد.

تفاوت سوئیچ میکروتیک CRS و CSS:

شاید به ظاهر شما دو سوئیچ شبکه را مشاهده می کنید که عمکرد یکسانی دارند اما سوال این است که سخت افزار کدامیک بهتر است؟

این دو محصول تقریبا از لحاظ سخت افزار، پردازنده و چیپست یکسان هستند. حال وجه تمایز این دو در چیست؟

ـ سوئیچ میکروتیک سری CRS: از لحاظ سیستم عامل CRS یا Cloud Router Switch دارای RouterOS هستند. اگر شما ترجیح می دهید که از اپلیکیشن Winbox برای دسترسی از راه دور روتر استفاده کنید این سوئیچ ها می توانند این کار را انجام دهند.

از طرفی برخی از عملیات موجود در لایه 3 مانند فایروال و QoS می تواند توسط CRS ها صورت گیرد. اما این نکته را در نظر می گیریم که این دستگاه ها روتر نیستند، پس نباید با فرآیندهای مسیریابی اضافه بار ایجاد کنیم. مطمئناً این سوئیچ های شبکه مانند سایر محصولات روتر سخت نخواهد بود زیرا دارای سخت افزاری است که برای استفاده سوئیچ طراحی شده است.

ـ سوئیچ میکروتیک سری CSS:

از لحاظ سیستم عامل CSS یا Cloud Smart Switch از Web Base Operating System یا SWOS استفاده می کند. البته محصولاتی نظیر RB250 و RB260 نیز از SWOS استفاده می کنند.

چندین سری وجود دارد که می‌توان از آنها برای بوت دوگانه استفاده کرد، به این معنی که می‌توانیم از روتر استفاده کنیم یا از SWOS. در حال حاضر سه سری از این سوئیچ ها موجود هستند که شامل CRS326، CRS328 و CRS328 سری 24p می باشند.در محصولاتی که گفته شد می توان دستگاه را دو منظوره استفاده کرد به این معنی که می‌توانیم انتخاب کنیم که می‌خواهیم با روتر بوت شویم یا می‌خواهیم با وب یا SWOS بوت شویم.

اگر در مورد کلاس روتر قابل مدیریت صحبت کنیم معمولاً به دو دسته تقسیم می شود، اولی برای روترهای معمولی قابل مدیریت، دیگری سوئیچ هوشمند وب که کل پیکربندی با پایگاه وب انجام می شود به طوری که نمی توانیم دستورات خط فرمان را در آنجا انجام دهیم.

از لحاظ عملکردی استفاده از CRS به دلیل آنکه ویژگی های روتر را نیز ارائه می دهد بهتر است اما یک مشکل بزرگ و اساسی در این مدل از محصولات میکروتیک وجود دارد و آن این است که این سوئیچ ها خیلی زود از کار می افتند.

نحوه نامگذاری سوئیچ میکروتیک سری CRS:

همانطور که گفته شد CRS مخفف Cloud Router Switch و انواع مختلفی دارند. به مثال زیر توجه کنید:

1ـCRS: اختصار کلمه Cloud Router Switch است و همانطور که گفتیم ابتدای تمام کدها ذکر می‌شود.

2ـ109: عدد 3 نمایانگر سری سوئیچ، عدد دوم و سوم نمایانگر تعداد کل پورت‌های سیمی اینترفیس دستگاه است که در این نمونه دستگاه دارای 9 پورت است.

3ـ8G: تعداد 8 پورت از کل پورت‌های دستگاه گیگ اترنت با سرعت 10/100/1000 هستند.

نمونه های دیگری که می تواند در این جایگاه قرار گیرد:

• n)F): تعداد پورت‌های اترنت 100M
• n)Fi): تعداد پورت‌های اترنت 100M با قابلیت PoE-out injector
• n)Fp): تعداد پورت‌های اترنت 100M با قابلیت PoE-out
• n)Fr): تعداد پورت‌های اترنت 100M با قابلیت (Reverse PoE (PoE-in
• n)G): تعداد پورت گیگابایت اترنت G با سرعت 10/100/1000
• n)P): تعداد پورت گیگابایت اترنت G با قابلیت PoE-out
• n)C): تعداد پورت Combo اترنت 1Gو SFP
• n)S): تعداد پورت SFP برای اتصالات فیبرنوری با سرعت 1.25G
• +n)G): تعداد پورت اترنت با سرعت 2.5G
• +n)P): تعداد پورت اترنت +G با قابلیت PoE-out
• +n)C): تعداد پورت Combo اترنت 10Gو +SFP
• +n)S): تعداد پورت +SFP برای اتصالات فیبرنوری با سرعت 10G
• n)XG): تعداد پورت اترنت 5G و 10G
• n)XP): تعداد پورت اترنت 5G و 10G با قابلیت PoE-out
• n)XC): تعداد پورت Combo از نوع +SFP با سرعت  5G و 10G
• n)XS): تعداد پورت +SFP با سرعت 25G
• +n)Q): تعداد پورت +QSFP با سرعت 40G
• n)XQ): تعداد پورت +QSFP با سرعت 100G

4ـ1S: تعداد 1 پورت از کل پورت‌های دستگاه پورت SFP برای اتصالات فیبرنوری با سرعت 1.25G هستند.

5ـ2HnD: عدد 2 نمایانگر فعالیت در فرکانس 2 گیگاهرتز ،حرف H نمایانگر توان خروجی بالای دستگاه (High)، حرف n نمایانگر پشتیبانی از استاندارد 802.11n و حرف D نمایانگر تعداد 2 خروجی برای اتصال آنتن (dual chain) است.

6ـIN: این دستگاه قابلیت نصب در رک را ندارد و مناسب فضای داخلی طراحی شده است.

نمونه های دیگری که می تواند در این جایگاه قرار گیرد:

• (در حال حاضر استفاده نمی‌شود) : محفظه اصلی
• BU: یک واحد برد بدون محفظه است و برای شرایطی که فقط برد برای جایگزینی با برد موجود قبلی مورد نیاز است
• RM: محفظه دارای قابلیت نصب در رک
• IN: محفظه مناسب فضای داخلی و بدون قابلیت نصب در رک
• EM: حافظه RAM بیشتر
• LM: حافظه RAM کم‌حجم
• BE: مورد نسخه سیاه
• TC: محفظه به شکل برج (عمودی)
• PC: محفظه دارای PassiveCooling است (برای CCR یا همان سوئیچ‌روتر‌ها)
• TC: محفظه به شکل برج (عمودی) برای hEX ، hAP و سایر روترهای خانگی
• OUT – محفظه مناسب برای فضای باز و بیرونی

نحوه نامگذاری سوئیچ میکروتیک سری CSS:

همانطور که گفته شد CSS مخفف Cloud Smart Switch و انواع مختلفی دارند. به مثال زیر توجه کنید:

1ـ CSS: اختصار کلمه Cloud Smart Switch است و ابتدای تمام کدها ذکر می‌شود.

2ـ 3: عدد 3 نمایانگر سری روتر

3ـ 26: عدد دوم و سوم نمایانگر تعداد کل پورت‌های سیمی اینترفیس دستگاه است که در این نمونه دستگاه دارای 26 پورت است.

4ـ 24G: تعداد 24 پورت از کل پورت‌های دستگاه گیگ اترنت با سرعت 10/100/1000 هستند.

نمونه های دیگری که می تواند در این جایگاه قرار گیرد:

• n)F): تعداد پورت‌های اترنت 100M
• n)Fi): تعداد پورت‌های اترنت 100M با قابلیت PoE-out injector
• n)Fp): تعداد پورت‌های اترنت 100M با قابلیت PoE-out
• n)Fr): تعداد پورت‌های اترنت 100M با قابلیت (Reverse PoE (PoE-in
• n)G): تعداد پورت گیگابایت اترنت G با سرعت 10/100/1000
• n)P): تعداد پورت گیگابایت اترنت G با قابلیت PoE-out
• n)C): تعداد پورت Combo اترنت 1Gو SFP
• n)S): تعداد پورت SFP برای اتصالات فیبرنوری با سرعت 1.25G
• +n)G): تعداد پورت اترنت با سرعت 2.5G
• +n)P): تعداد پورت اترنت +G با قابلیت PoE-out
• +n)C): تعداد پورت Combo اترنت 10Gو +SFP
• +n)S): تعداد پورت +SFP برای اتصالات فیبرنوری با سرعت 10G
• n)XG): تعداد پورت اترنت 5G و 10G
• n)XP): تعداد پورت اترنت 5G و 10G با قابلیت PoE-out
• n)XC): تعداد پورت Combo از نوع +SFP با سرعت  5G و 10G
• n)XS): تعداد پورت +SFP با سرعت 25G
• +n)Q): تعداد پورت +QSFP با سرعت 40G
• n)XQ): تعداد پورت +QSFP با سرعت 100G

5ـ+2S: تعداد 2 پورت از کل پورت‌های دستگاه پورت +SFP برای اتصالات فیبرنوری با سرعت 10G هستند.

6ـ RM: این دستگاه قابلیت نصب در رک را دارد.

نمونه های دیگری که می تواند در این جایگاه قرار گیرد:

• (در حال حاضر استفاده نمی‌شود) : محفظه اصلی
• BU: یک واحد برد بدون محفظه است و برای شرایطی که فقط برد برای جایگزینی با برد موجود قبلی مورد نیاز است
• RM: محفظه دارای قابلیت نصب در رک
• IN: محفظه مناسب فضای داخلی و بدون قابلیت نصب در رک
• EM: حافظه RAM بیشتر
• LM: حافظه RAM کم‌حجم
• BE: مورد نسخه سیاه
• TC: محفظه به شکل برج (عمودی)
• PC: محفظه دارای PassiveCooling است (برای CCR یا همان سوئیچ‌روتر‌ها)
• TC: محفظه به شکل برج (عمودی) برای hEX ، hAP و سایر روترهای خانگی
• OUT – محفظه مناسب برای فضای باز و بیرونی

از میان سوئیچ میکروتیک سری CRS و CSS کدامیک را انتخاب کنیم؟

سوئیچ های CSS نسبت به مدل های قبل تغییر زیادی نداشتند پس اگر ما به توابع سوئیچینگ نیاز داریم و به فایروال و QoS نیازی نداریم این محصول می توانید گزینه مناسبی باشد زیرا قیمت مناسبی هم دارد.اما باید پیکربندی CSS برای استفاده از پایگاه وب SWOS را به خاطر بسپارید.

اما اگر واقعاً به عملکرد مسیریابی در دستگاه سوئیچ خود در لایه 3 مانند فایروال QoS و موارد دیگر نیاز داریم، می توانیم از محصولات میکروتیک سری CRS استفاده کنیم.

زیرا سری CRS دارای قابلیت های مسیریابی است.بنابراین ما می توانیم پیکربندی کامل را انجام دهیم. به این معنا که می توانیم از webfig ،winbox، از api و از Command Line و غیره استفاده کنید. دقیقاً مانند زمانی که یک دستگاه روتر معمولی را پیکربندی می کنیم.

پس تا به اینجا متوجه شدیم که اگر به یک دستگاه سوئیچ نیازمندیم از CSS و اگر به قابلیت های روتر نیز نیاز داریم می توانیم از CRS استفاده کنیم. امیدوارم دیگر برای انتخاب میان این دو سوئیچ سردرگم نباشید.

منبع : مقايسه ميان سوئيچ ميکروتيک سري CRS و CSS

سرورها از اجزای مختلفی تشکیل شده اند که شامل رم، هارد، فن، CPU و غیره که هر کدام وظایف مهمی را بر عهده دارند. حال در این مقاله می خواهیم یکی از اجزای مهم سرورها را بررسی نماییم یعنی پاور. پاور سرور یکی از پر رنگترین عوامل خرابی در سرورهای HP به شمار می روند. پس بهتره با این تجهیزات جانبی بیشتر آشنا شویم.

پاور سرور HP چیست؟

پاور سرور HP یا منبع تغذیه HP یک محفظه فلزی است که جریان برق موردنیاز تجهیزات درون سرور را تامین می‌کند. آنها می توانند از یک ورودی با ولتاژ و آمپراژ ثابت، ولتاژ و آمپراژ مختلفی را تولید کنند. پاور از فناوری سوئیچینگ ولتاژ برای تبدیل جریان ورودی AC به ولتاژهای پایین‌تر و با ثبات DC استفاده می‌کند.

هرچه طراحی پاور سرور دقیق‌تر و اصولی‌تر باشد، مصرف انرژی را کمتر می‌کند. لازم به ذکر است که این قطعات به دلیل آنکه در مقابل نوسانات برق و فشارهای کاری زیاد قرار می گیرند، طول عمر کمتری نسبت به سایر قطعات سرور دارند. 

دلیل کم بودن طول عمر پاور سرور همانطور که گفته شد، نوسانات برق و کارکرد زیاد آن است که باعث داغ کردن شدید منبع تغذیه و در نهایت خرابی اجزای آن می‌شود و یا گاهی باعث خاموشی و restart سرور یا استوریج می‌شود. البته بر روی منابع تغذیه، فن‌ و درون آن‌ها گرماگیرهایی قرار می‌گیرند تا گرمای حاصل از قطعات الکتریکی درون منبع تغذیه (از جمله ترانزیستورها، مقاومت‌ها و…) را به بیرون منتقل کند و دمای دستگاه را پایین بیاورد.

معمولا برای تأمین انرژی سرور HP و سایر تجهیزات جانبی آن، نیاز به یک یا چند منبع تغذیه سرور وجود دارد؛ حتی سرورهایی با عملکرد پایین نیز نیاز به منابع تغذیه با حجم بالا و مصرف زیاد دارند که اتلاف حرارتی زیادی دارند و مصرف انرژی دستگاه را افزایش می دهند. اما در سیستم های تیغه ای، از یک منبع تغذیه سرور مرکزی برای تمام شاسی استفاده می شود.

این منبع قادر است به صورت اختصاصی داخل شاسی نصب شده باشد یا به صورت یک منبع تغذیه سرور مستقل به چند شاسی متصل شود. این امر موجب کاهش شدید نیاز به منابع تغذیه حجیم جهت ایجاد پایداری می‌شود. همچنین به دلیل استفاده روزافزون از سیستم های تیغه ای، منابع تغذیه UPS مختص این سیستم ها طراحی شده که به نام Blade UPS نام گذاری شده و استفاده می‌شوند.

ولتاژهای مختلف منبع تغذیه سرور:

پاور سرور اچ پی بر مبنای ولتاژ‌هایی که ارائه می‌دهند، طبقه‌بندی می‌شوند، زیرا هر کدام از این ولتاژها کاربردی متفاوت دارند. عملکرد این پاورها تقریبا مشابه با عملکرد پاور کامپیوترهای عادی است. این ولتاژ‌ها به شرح زیر هستند:

1. ولتاژ ۵+ ولت: این نوع ولتاژ توسط تمام مادربردها، مدارها و وسایل جانبی کامپیوتر مورد استفاده قرار می‌گیرد و رنگ سیم های آن قرمز است.
2. ولتاژ ۱۲+ ولت: موتور هارددیسک و وسایل مشابه با آن از این ولتاژ استفاده می‌کنند. سیم آن نیز معمولاً زرد رنگ است و گاهی اوقات به رنگ قرمز نیز دیده می شود.
3.  ولتاژ دهی ۵- و ۱۲- ولت: این دو ولتاژ در کامپیوتر های قدیمی وجود داشت، اما در حال حاضر در منبع تغذیه سرور ها نصب می‌شوند. این دو دارای جریانی کمتر از یک آمپر هستند.
4. ولتاژ ۳,۳+ ولت: CPU های جدید از ولتاژ ۳,۳ ولت استفاده می‌کنند، در صورتی که از CPU های قدیمی از ولتاژ ۵+ استفاده می‌کردند. سیم آن نیز نارنجی است.

انواع پاور سرور HP:

پاور سرورهای اچ پی بر مبنای عملکرد، ولتاژ و سازگاری با سرورها به شرح زیر طبقه‌بندی می‌شود:

ـ پاور سرور اچ پی مدل Common Slot:

این پاور سرورها دارای قابلیت HOT SWAP هستند، یعنی می توان در هنگام کار سرور، منبع تغذیه را تعویض کرد. پاورهای این گروه از مولفه‌های زیر ساخته شده‌اند:

۱. برچسب شناسایی توان خروجی منبع تغذیه

۲. LED روشنایی

۳. برچسب کنترل ورژن

۴. اتصال‌دهنده

۵. پورت ارتباطی کابل برق

۶. اهرم سریع رها کردن

ـ پاور سرور اچ پی Titanium:

این پاورها بیشترین عملکرد و بازدهی ۹۶ درصد دارند و برای سرورهایی که نیازمند توان بالا هستند مناسب هستند. پاور سرور تیتانیوم با حداکثر بهره‌وری ۹۶٪ از hp power discovery services و hot plug پشتیبانی ‌می‌کنند. مدل معروف این گروه پاور سرور اچ پی 750W است.

ـ پاور سرور اچ پی Platinum:

این پاورها پس از تیانیوم با ارایه عملکرد تضمین شده ۹۴ درصد گزینه مناسبی برای مراکز داده هستند. پاورهای سروری پلاتینیوم با حداکثر بهره‌وری ۹۴٪ از hp power discovery services پشتیبانی نمی کنند، اما از فناوری Hot Plug پشتیبانی می‌کنند. برخی از مدل‌های این گروه عبارتند از:

1. hpe 460w 739252-b21
2. hpe 750w 739254-b21
3. hpe 1200w supply kit 748287-b21
4. hpe 1200w 578322-b21

ـ پاور سرور اچ پی Gold:

این پاورها با توان ۹۲ درصد سومین گزینه مناسب برای سرورهای مستقر در مراکز داده هستند. پاورهای سرور گلد با پشتیبانی hpe common slot gold power supply kits با حداکثر بهره‌وری تا ۹۲٪ ‌و پشتیبانی از فناوری hot plug در دسترس کاربران قرار دارند. از مدل‌های این گروه باید به موارد زیر اشاره کرد:

1. hpe 460w 503296-b21
2. hpe 750w 512327-b21

ـ پاور سرور اچ پی Silver:

پاورهای hpe common slot silver power supply kits با حداکثر بهره‌وری تا ۸۹٪ ‌و پشتیبانی از فناوی hot plug از دیگر گزینه‌های در دسترس سرپرستان شبکه است. مدل معروف این گروه hp 1200w 500172-b21 است.

ـ پاور سرور اچ پی Flex Slot:

این پاورها ضمن آن‌که از فناوری common slot استفاده می‌کنند، خروجی‌های برق مختلفی ارایه می‌دهند تا کاربران بتوانند بر مبنای سروری که دارند گزینه مناسب را خریداری کنند. منبع تغذیه flexible slot از نظر الکتریکی و فیزیکی طوری طراحی شده تا بتواند در هنگام کار سرور تعویض شود. این منابع تغذیه در رنج وسیعی از توان ورودی و خروجی ساخته شده تا استفاده کننده بتواند از سرورهای hp بدون مشکل استفاده کند. مدل معروف این گروه پاور سرور hp 500w platinum flex slot است.

پاور ماژولار چیست؟

پاور‌های ماژولار به دلیل مقیاس‌پذیری خوبی که دارند جایگاه خاصی نزد سرپرستان شبکه دارند. پاورهای ماژولار در مواقع بروز مشکل برای پاور، فرایند عیب‌یابی را ساده می‌کنند. حال سوال این است که پاور ماژولار چه تفاوتی با نیمه ماژولار و غیر ماژولار دارد؟

پاور‌های غیر ماژولار ولتاژ و آمپر ورودی برق شهری را به ولتاژ و آمپر مورد نیاز سرور تبدیل می‌کنند و به دلیل هزینه کمتری که دارند گزینه مقرون‌به‌صرفه‌ای هستند. در پاور نیمه ماژولار تمامی کابل‌ها به برد منبع تغذیه لحیم نشده و فقط کابل‌های اصلی مورد نیاز مثل کابل ۲۴ پین، کابل ۸ پین پردازنده مرکزی و یک کابل PCIe به برد متصل شده‌اند. در این حالت باید کابل‌های ساتا و دیگر کابل‌های PCIe مورد نیاز اضافی را به شکل جداگانه خریداری کنید.

پاورهای ماژولار برای استفاده در سیستم‌های حرفه‌ای که نیاز به درگاه‌های متعدد جهت تامین انرژی قطعات مختلف دارند مناسب هستند. طراحی این پاورها به‌گونه‌ای است که فضای داخل پاور بیشتر است و در نتیجه چرخش هوا به شکل بهتری انجام می‌شود. همچنین به دلیل کم شدن کابل‌های درون سرور، گرد و غبار کم‌تری جمع شده و به شکل غیر مستقیم دمای داخل سرور نیز کاهش پیدا می‌کند.

راهنمای خرید پاور سرور HP:

همان‌طور که در این مطلب به آن اشاره کردیم، هر مدل پاور می‌تواند امکانات مختلفی را در سرورهای اچ پی ارائه کند که به همین‌خاطر هر پاور دارای عملکردی متفاوت است. این تفاوت باعث می‌شود تا قیمت پاور سرور اچ پی پایین و بالا شود. به‌همین خاطر باید در هنگام خرید پاور سرور HP کارآیی، بازدهی و سازگاری با سرور را در نظر بگیرید.

حال نکاتی که در خرید پاور سرورها باید در نظر بگیرید شامل:

ـ عملکرد پاور سرور: به‌طور کلی منابع تغذیه با عملکرد بالا، انرژی کمتری را مصرف می کنند که شاید در نگاه اول عجیب به نظر برسد، اما واقعیت این است که در طراحی آن‌ها از مقاومت‌ها، خازن‌ها و ترانزیستورهایی استفاده شده که مصرف انرژی کمتر و طول عمر بالاتری دارند.

هنگامی که از این منابع تغذیه به‌طور همزمان در چند سرور و در یک رک استفاده کنید هزینه برق مصرفی در سال به شکل قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند. منابع تغذیه تیتانیوم (Titanium) که از سرورهای نسل دهم به بعد معرفی شده‌اند (مثل hp 750 common slot titanium )، بیشترین عملکرد را نسبت به نمونه‌های مشابه دارند، به‌طوری‌که بازدهی آن‌ها ۹۶% است.

برای آن‌که خرید درستی داشته باشید باید به ارزیابی توازن میان توان خروجی و توان ورودی بپردازید. به‌طور مثال، منبع تغذیه‌ای که قرار است برای تامین توان خروجی ۲۷۰ وات به کار گرفته شود، نیازمند مصرف ۳۰۰ وات توان ورودی است که بازدهی ۹۰% دارد که بر مبنای فرمول ۳۰۰/۲۷۰ = ۰.۹ محاسبه می‌شود که ۱۰ درصد به شکل گرما هدر می‌رود.

توجه کنید الزاما عملکرد و توان خروجی منبع تغذیه خطی نیست و این‌گونه نیست که اگر یک منبع تغذیه ۱۲۰۰ وات خریداری کنید که نهایتا با توان ۴۰۰ وات و ۳۰% ظرفیت کار می‌کند (یعنی توان خروجی که از آن می‌گیرید ۴۰۰ وات است) باعث صرفه‌جویی در هزینه‌ها می‌شود.

نکته مهم این است که پاوری متناسب با مصرف انرژی سرور تهیه کنید. به بیان ساده‌تر، اگر به دنبال توان خروجی ۴۰۰ وات هستید، بهتر است به فکر خرید یک منبع تغذیه ۵۰۰ واتی (به جای ۱۲۰۰ وات) باشید که در حداکثر بار کاری ۸۰% توان خروجی ۴۰۰ وات را ارایه می‌کند.

در مدل‌هایی مثل Common Slot یا Flexible Slot شرکت اچ پی دستیابی به حداکثر عملکرد هنگامی اتفاق می‌افتد که منبع تغذیه با ۵۰% توان کار کند. بنابراین هنگام انتخاب یک منبع تغذیه باید به عملکرد آن دقت کنید و تخمینی در ارتباط با میزان توان مصرفی سرور انجام دهید که فشار مضاعفی به پاور وارد نشود یا پاوری خریداری نکنید که فراتر از نیازها باشد.

ـ پاور افزونه یا Redundant: پاور افزونه در محیط‌هایی استفاده می‌شود که حساس هستند و سرور در صورت وقوع خرابی، بازهم باید به کار خود ادامه دهد. عملکرد سرورهای مختلف در صورت وجود منابع تغذیه اضافی متفاوت است. برخی سرورها از منبع تغذیه اولیه تا ۱۰۰% توان استفاده می‌کنند تا اگر منبع تغذیه به‌طور کامل از کار افتاد منبع تعذیه دوم وارد مدار شود و از آن استفاده کنند. تنظیم این‌که سرور چگونه از دو منبع تغذیه استفاده کند، توسط سرپرست شبکه انجام می‌شود.

ـ محاسبه هزینه عملکرد سرور: برای محاسبه هزینه‌های مصرفی یک منبع تغذیه باید کیلو وات ساعت آن‌را محاسبه و در قیمت هر کیلو وات ساعت ضرب کنید. به‌طور مثال، اگر یک منبع تغذیه ۱۲۰۰ واتی داشته باشیم که در ۲۴ روز فعال است، فرمول محاسبه به شرح زیر است:

۲۴*۱۲۰۰= ۲۸.۸Kwh (28800 کیلووات ساعت)

با ضرب این عدد در قیمت هر کیلو وات ساعت می‌توان میزان هزینه مصرفی برای یک روز را محاسبه کرد.

سرورهای اچ پی بر مبنای نسل‌های مختلف از پاورهایی با ویژگی‌های مختلف استفاده می‌کند تا عملکرد بهبود پیدا کرده و مصرف انرژی کم شود. بنابراین در هنگام خرید پاور باید به نسل سرور دقت کنید. به‌طور مثال، پاور سرور مدل Common Slot برای نسل G9 مثل سری‌های DL500  و ML110  و ML30 ایده‌آل است یا پاور سرور مدل Flex Slot‌ برای نسل G9 پرولیانت سری ML350 و DL300 و آپولو مدل ۲۰۰۰ و ۴۰۰۰ و ۶۰۰۰، سینولوژی و BladeSystem مناسب است.

در بازار ایران قاعده کم و بیش یکسانی وجود دارد و پاور سرور hp به ترتیب زیر برای مدل‌های مختلف سرور اچ پی استفاده می‌شوند:

1. پاورهای سری G5 با توان ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ وات  برای سرورهای DL380 G5 یا HP DL580 G5
2. پاورهای با توان ۴۶۰ و ۷۵۰ و ۱۲۰۰ مدل platinum یا gold برای سرورهای پرولیانت نسل ششم و هفتم سری dl
3. پاور با توان ۱۵۰۰ وات برای نسل هشتم و سری dl
4. پاورهای ۵۰۰ و ۸۰۰ و ۱۴۰۰ وات و مدل Platinum  برای نسل g9 سری dl
5. پاورهای مبتنی بر فناوری Low Halogen با توان ۵۰۰، ۸۰۰
6. پاور ۱۶۰۰ وات و مدل Titanium برای نسل g10

منبع :راهنماي خريد پاور سرور HP

آیا روترهای قدیمی شبکه شما را مختل کرده و تصمیم دارید آن را با روتر جدید جایگزین کنید؟ و یا ممکن است ارائه دهندگان اینترنت بعد از مدتی روترهای جدیدی را به مشتریان خود ارائه دهند و یا حتی ممکن است خود مصرف کننده قصد دارد آن را ارتقاء دهد. در هر صورت سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که با روترهای قدیمی چه کار کنیم؟

ما در این مقاله می خواهیم به مواردی اشاره کنیم که می تواند روترهای قدیمی شما را از انباری، کمد و یا هر جای دیگری که ممکن است برای مدتی رها شده باشد مجدد بازیابی کنیم.

روش های استفاده مجدد از روتر های قدیم:

در اینجا ما به 11 روش عالی برای استفاده مجدد از روتر های قدیمی اشاره خواهیم کرد:

1ـ ساخت Repeater وایرلس:

اگر اینترنت در خانه شما به خوبی گسترش نیابد، چه می کنید؟ ممکن است استفاده از آداپتورهای Powerline Etheet را انتخاب کنید، اما افزودن روتر دوم می تواند گزینه خوبی باشد.

این به معنای اتصال روتر قدیمی به شبکه وایرلس جدید شما، با استفاده از سیگنال Wi-Fi است. سپس می توان دسترسی به شبکه Wi-Fi را به اشتراک گذاشته و پوشش بیشتری را ارائه دهد. اگرچه ممکن است برخی از مشکلات مانند تاخیر در سرعت وای فای وجود داشته باشد، اما این یک راه سریع و آسان برای گسترش شبکه وایرلس شما است.

2ـ اتصال Wi-Fi مهمان:

برخی افراد ممکن است به طور متناوب به شبکه وایرلس شما متصل باشند. بنابراین بهتر است بدون رمز به شبکه متصل شوند. این کار هم دقیقا مانند Repeater وایرلس است. روتر به شبکه موجود و محافظت شده با رمز عبور متصل می شود، و به دستگاه های جدید دسترسی بدون رمز عبور می دهد.

3ـ پخش کننده رادیوی اینترنتی ارزان:
آیا می خواهید از ایستگاه های رادیویی مورد علاقه خود در اینترنت لذت ببرید؟ اگر آماده نصب نرم افزار روتر مانند OpenWrt یا DD-WRT هستید ، برخی از روترها می توانند برای پخش رادیو اینترنتی پیکربندی شوند.

برای تولید صدا به برخی از نرم افزارهای دیگر و همچنین کارت صدا USB نیاز دارید. اگرچه ساخت آن آسان نیست و گزینه های رادیوی اینترنتی زیادی نیز در دسترس است. این نرم افزار به شما درک می دهد که سیستم عامل سفارشی را نصب کنید و همچنین نحوه پخش موسیقی به خوبی درک می کنید.

4ـ استفاده از روتر به عنوان سوئیچ شبکه ارزان:

اکثر روترها بیش از شش پورت اترنت ندارند. اما با نیاز آشکار به اتصال دستگاه ها از طریق اترنت، ممکن است پورت شما تمام شود. به عنوان مثال، بازی آنلاین با کنسول با استفاده از اترنت قابل اطمینان تر است. گیرنده دیجیتال تلویزیون شما جریان بهتری را از طریق اترنت فراهم می کند.

اما اگر پورت های اترنت شما تمام شود، می توانید با یک سوئیچ شبکه تعداد بیشتری پورت را اضافه کنید. اما در این حالت استفاده از روتر قدیمی می تواند تعداد پورت های شما را افزایش دهد در عین حال هزینه خرید یک سوئیچ شبکه را نیز به شما تحمیل نخواهد کرد.

5ـ تبدیل روتر قدیمی به Wireless Bridge:

اگر روتر جدید شما فقط وایرلس باشد چه می کنید؟ شاید روتر شما دارای اتصالات اترنت نباشد و یا شاید شما از یک ارائه دهنده اینترنت 4G یا 5G استفاده می کنید. در هر صورت، اگر شما نیاز به اتصال دستگاه های اترنت به شبکه خانگی خود دارید، یک پل وایرلس می تواند پاسخگو باشد.

در واقع یک روتر قدیمی می تواند به عنوان یک پل وایرلس مورد استفاده مجدد قرار گیرد. این کار کمی شبیه تکرار کننده بی سیم است ، اما به جای اینکه از اتصال Wi-Fi استفاده کنید، پل وایرلس، اتصالات اترنت را ارائه می دهد. روتر قدیمی به شبکه Wi-Fi موجود شما متصل می شود و شما می توانید به سادگی دستگاه ها را به پورت ها اترنت متصل کنید.

6ـ تبدیل روتر به NAS Drive

آیا به دنبال راهی برای ذخیره داده های خود در یک دستگاه و دسترسی سریع به آنها هستید؟ شما به یک درایو NAS نیاز دارید که در واقع یک هارد دیسک است که به شبکه شما متصل می شود.

دستگاه های NAS به اندازه کافی مقرون به صرفه هستند، اما یک روتر قدیمی که دیگر استفاده نمی شود، می تواند از هزینه اضافی جلوگیری نمایند. توجه داشته باشید که این محدود به روترهایی است که می توانند سیستم عامل سفارشی را اجرا کنند (مانند DD-WRT) و از طرفی دارای پورت USB هستند. همچنین باید بتوانید محتویات هر دستگاه USB متصل شده را از طریق روتر مرور کنید. لازم به ذکر است بدون USB، هیچ راهی برای اتصال هارد یا حافظه فلش USB وجود ندارد.

7ـ استفاده از روتر قدیمی به عنوان وب سرور:

شما می توانید از روتر قدیمی به عنوان یک وب سرور استفاده نمایید. این ممکن است یک وب سایت کوچک خانگی باشد که برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات حیاتی خانواده شما اختصاص دارد. و یا ممکن است حتی یک وبلاگ کوچک باشد، زیرا سیستم عامل روتر ازLAMP ، Apache MySQL ،PHP پشتیبانی می کند. این بدان معنی است که شما می توانید وردپرس را بر روی آن نصب کنید.

8ـ کسب درآمد از روترهای قدیمی:

اگر نمی خواهید وقت خود را برای راه اندازی روتر قدیمی خود با سخت افزار جدید تلف کنید، چرا آن را نمی فروشید؟

اگر واقعا تصمیم خود را گرفته اید و فکر می کنید واقعا روترهای قدیمی نمی توانند نیازهای شبکه ای شما را پاسخگو باشند پس بهتر است آن را در سایت هایی تبلیغ کرده تا به فروش برسانید. برخی افراد هستند که ممکن است به دلیل ارزان بودن این روترها آن را برای مصارف خانگی و یا حتی آموزشی خریداری نمایند. پولی که از این راه بدست می آید می تواند بخشی از هزینه خرید روتر جدید را تامین نماید.

9ـ ایجاد یک شبکه جداگانه برای IoT و دستگاههای هوشمند خانگی

همانطور که قبلا گفته شد، بیشتر روترهای امروزی به شما این امکان را می دهند که یک شبکه ثانویه راه اندازی کنید که البته لازم به ذکر است که این چندین کاربرد دارد، از جمله راه اندازی یک شبکه ثانویه برای اینترنت اشیا (IoT) و همچنین دستگاه های هوشمند.

اما اگر روتر شما از این شبکه ثانویه پشتیبانی نمی کند، چه کاری می توان انجام داد؟ در این حالت می توانید از روتر قدیمی خودتان استفاده نمایید. همانند ایجاد یک Wireless bridge، می تواند به شبکه اصلی شما متصل شود و سپس شما به سادگی دستگاه های اینترنت اشیا را به آن متصل می کنید.

10ـ افزایش دانش در رابطه با شبکه خانگی:

استفاده از تجهیزات شبکه نو و گران جهت یادگیری دانش شبکه ممکن است هزینه سنگینی داشته باشد و یا حتی در برخی موارد به دلیل اشتباهات انجام شده تجهیزات شبکه را از دسترس خارج نمایید. در این حالت استفاده از دستگاه های قدیمی می تواند گزینه بسیار مناسبی باشد. برای مثال اگر هنگام استفاده از یک روتر قدیمی تنظیمات آن تغییر کند و یا حتی اگر از دسترس خارج شود، مشکلی پیش نخواهد آمد.

11ـ واگذاری روترهای قدیمی:

اگر فکر می کنید که این روتر نمی تواند نیازهای شما را برآورده سازد، چقدر خوب است که آن را به مراکزی اهدا نمایید که می توانند از آن به خوبی استفاده نمایند. برای مثال، مراکز خیریه، مدارس، کودکستان ها و غیره می توانند از این روترها برای گسترش وایرلس خود استفاده نمایند.

پس با بیان 11 روش عالی برای استفاده مجدد از روتر های قدیم، حتما به این نتیجه رسیده اید که دیگر روترهای قدیمی، از کارافتاده نیستند و می توان از آن ها استفاده کرد. اما اگر روتر شما در هیچ یک از موارد گفته شده کارایی نداشته باشد، دیگر لازم است آن را تعویض نمایید.

منبع : https://mrshabake.com/reuse-old-routers/